piątek, 18 maja 2018

Jedwabny Szlak

No i tak jakoś niepostrzeżenie zrobiła się nam połowa maja. Zamiast obiecanych zaległości blogowych było wycinanie, przerzucanie kompostu, nawożenie, pielenie, dzielenie, przesadzanie, podlewanie...itd.
I końca nie widać.
Nie, wróć, widać - ponoć zapowiadają upały. No to będzie głównie podlewanie.
Bardzo twórcze i inspirujące, czyż nie? ;-)

A ponieważ chwilowo pada, więc wykorzystałam okazję, by zaprezentować efekty pewnego knitologicznego wyzwania, jeszcze z ubiegłego roku. Bo latem 2017 Dorota Knitolog (w podróży, a jakże!) zaprosiła dziewiarki na wyprawę jedwabnym szlakiem. I tak późnym latem zaczął powstawać mój sweterek z jedwabnej burety, konkretnie - z jednego 200-gramowego motka bourette Campolmi.
Powstawał z przerwami (przy drutach 1,75 to chyba nic dziwnego?) do początków stycznia. Potem długo czekał na zdjęcia, a w końcu zdjęcia na publikację.

I wreszcie jest - szara, zimowa, minimalistyczna sesja mojego Jedwabnego Szlaku:



Sweterek równie minimalistyczny jak sesja zdjęciowa, chociaż nie szary ;-)
Najprostszy w świecie raglan z korpusem lekko poszerzanym ku dołowi, ozdobiony tylko delikatnym rzędem dziurek. Niesamowicie wygodny, ciepły wtedy, kiedy ma grzać i chłodny, kiedy ma być ubraniem na upał - ostatnio posłużył mi nawet jako bluza w góry, zamiast obowiązujących 'nowoczesnych' plastików. A dla niewprawnego oka łudząco podobny do niepozornego bawełniaka. Uwielbiany od pierwszego założenia.
Myślę, że to nie będzie moje ostatnie spotkanie z buretą na jedwabnym szlaku :)


Bransoletka malowana ręcznie na skórze, to moje jeszcze bardziej zamierzchłe dokonanie, z czasów studenckich. Przetrwała próbę czasu - lubię i noszę do tej pory.

A skoro jesteśmy przy starociach i ich fotografowaniu...


Na sesję sweterkową na krzywy ryj załapał się "szaliczek-podróżniczek" (to też określenie Doroty), który objechał (i obleciał) ze mną kawałek świata i jest namacalnym dowodem na to, że drewniane druty przechodzą przez kontrole na lotniskach. Wyjazdowo-spotkaniowo-drutozlotowa robótka, 600m/100 g Lace Dream z Zagrody, zaczęty we wrześniu 2016, skończony dokładnie rok później, w drodze powrotnej z Torunia.


Taki zwykły, prosty ukośnik, z niewielkim ażurem na szerszym końcu. O jego urodzie stanowi włóczka - przemiły w dotyku merynosowy singiel, w pięknym zagrodowym farbowaniu.


I to by było, chwilowo, na tyle.
Nic już nie obiecuję, kiedy będzie cd., to będzie ;-)
Pozdrawiam serdecznie :)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...